ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ

ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਕੁੜੀਆਂ ਰੌਣਕ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਨੇ ।

 

ਕੁਝ ਗਹਰੇ ਕੁਝ ਹਲਕੇ ਰੰਗ ਦੇ,

ਕੁਝ ਪੁਠੇ ਕੁਝ ਸਿਧੇ ਢੰਗ ਦੇ,

ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੇ ਵੰਨ ਸੁਵੰਨੇ, ਯਾਰੋ ਕਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,

ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਕੁੜੀਆਂ ਰੌਣਕ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਨੇ ।

ਕਾਲਜ, ਸਿਨਮੇਂ, ਵਿਚ ਬਜ਼ਾਰਾਂ,
ਘੁੰਮਦੀਆਂ ਯਾਰੋ ਬੰਨ ਬੰਨ ਡਾਰਾਂ,
ਜਿਥੇ ਵੀ ਯਾਰੋ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ, ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਹੀ ਕਠੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ,

ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਕੁੜੀਆਂ ਰੌਣਕ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਨੇ ।

ਪਿਆਰ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਦਾ ਸਵਾਦ ਹੈ ਬਹੁਤਾ,
ਗੁੱਸਾ ਬੜਾ ਤੇ ਲਾਡ ਵੀ ਬਹੁਤਾ,
ਗੋਲੂ-ਮੋਲੂ, ਗੁਗਲੂ, ਸ਼ੋਨਾ, ਬਾਬੂ ਆਖ ਬੁਲਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ,

ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਕੁੜੀਆਂ ਰੌਣਕ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਨੇ । 

ਪਿਆਰ ਵਫ਼ਾ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਨੇ,
ਇਹ ਲੋਕੀਂ ਅਕ਼ਸਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ,
ਪਰ ਇੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਕੇ ਕਿੱਦਾਂ ਰਹਿਣਾ, ਕੁੜੀਆਂ ਹੀ ਸਿਖਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ,
ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ ਬਹਾਰਾਂ ਯਾਰੋ, ਕੁੜੀਆਂ ਰੌਣਕ ਲਾਉਂਦਿਆਂ ਨੇ

ਪੰਜਾਬ

ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਬਸ ਹੁਣ ਦੋਆਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ ।

ਨਸ਼ਿਆਂ ਚ ਰੁਲ ਗਈਆਂ ਕਈ ਨੇ ਜਵਾਨੀਆਂ,

ਵਧ ਗਈ ਭੀੜ ਪਰ ਦਿਲਾਂ ਚ ਵਿਰਾਨੀਆਂ,

ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਹਾ ਪੰਜਾਬ ਹੁਣ ਖਵਾਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ,

ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਬਸ ਹੁਣ ਦੋਆਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ ।

ਵੱਡਿਆਂ ਤੋਂ ਸੁਣਦੇ ਸੀ ਪਹਿਲੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ,

ਹਰ ਥਾਂ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਮਾਰੀਆਂ ਜੋ ਮੱਲਾਂ,

ਗੱਲਾਂ ਜੋਗਾ ਬਸ ਮਹਿਤਾਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ,

ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਬਸ ਹੁਣ ਦੋਆਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ । 

ਤਿੰਨ ਦਰਿਆ ਪੀਤੇ ਸਿਆਸੀ ਕੁਝ ਚੋਰਾਂ ਨੇ, 

ਰਲ ਮਿਲ ਆਪਣੇ ਤੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਹੋਰਾਂ ਨੇ,

ਵੰਡ ਬਾਅਦ ਬਸ ਸੰਤਾਪ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ,

ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਬਸ ਹੁਣ ਦੋਆਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ ।

ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਸ਼ੈਰੀ ਹੁਣ ਦੋਆਬ ਬਣ ਰਹ ਗਿਆ । 

   

 

ਰੱਬ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ

ਅੱਜ ਅਸਮਾਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਸਭ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ,
ਦੁਨਿਆ ਜਿਸਦਾ ਸਜਦਾ ਕਰਦੀ, ਰੱਬ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ |

ਕਈ ਵਾਰ ਹੰਭਲਾ ਮਾਰਿਆ ਮੈਂ ਮਿਲਣ ਲਈ ਉਸਨੂੰ,
ਪਰ ਅੱਜ ਓਹੋ ਆਪ ਬੇਸਬਬ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ |

ਓਹ ਜੋ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਮੇਰੇ ਵੱਸ ਵਿਚ ਸਭ ਹੈ,
ਵਕ਼ਤ ਹਥ ਬੇਬਸ, ਓਹ ਬੇਹਦ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ |

ਜਿਸਨੂੰ ਮੈਂ ਜਿੰਦਾ ਕਦੇ ਵੀ ਰਾਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ,
ਮੌਤ ਤੇ ਸ਼ੈਰੀ ਦੀ ਰੋਂਦਾ ਵਧ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ |
 

 

ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਹੈ ਮੇਰੀ, ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਂਦਾ |

ਰੇਲ ਵਾਂਗ ਚਲਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਤੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਵਾਂਗੂੰ ਸਾਲ ਦਰ ਸਾਲ ਗੁਜ਼ਰ ਰਹੇ ਨੇ,
ਪਟਰੀ ਦੀ ਦੋਵੇਂ ਪਾਸੇ ਉੱਗੇ ਘਾਹ ਵਾਂਗ ਉੱਜੜੀ ਹੈ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦਗੀ |
ਉਜਾੜ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉੱਜੜੀ ਘਾਹ ਵਿਚ ਇੱਕ ਦੋ ਬੂਟੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਵੀ ਨੇ,
ਪਰ ਰੇਲ ਵਾਂਗ ਹੀ ਮੈਂ ਰੁੱਕ ਕੇ ਖੁਸ਼ਬੂ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਦਾ ਓਹਨਾ ਇੱਕ ਦੋ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ |

ਰੇਤ ਦੀ ਭਰੀ ਮੁਠੀ ਜਿਹੀ ਜਾਪਦੀ ਹੈ ਕਦੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮੈਨੂੰ,
ਪਲ ਪਲ ਹਰ ਸਾਹ ਰੇਤ ਵਾਂਗੂ ਕਿਰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਤੇ ਮੈਂ ਮੁਠ ਖੋਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ,
ਸਮੇਂ ਦੇ ਹਥੋਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇਹ ਮੁਠ ਖਾਲੀ ਹੋ ਜਾਣੀ ਏ ਤੇ ਸਾਹਾਂ ਦੀ ਰੇਤ ਮੁੱਕ ਜਾਣੀ ਏ |

ਇੱਕ ਬਲਦੀ ਸਿਗਰੇਟ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ ਚਲਦੀ ਇਹ ਜ਼ਿੰਦਗੀ,
ਹਰ ਸਾਹ, ਹਰ ਕਸ਼ ਨਾਲ ਛੋਟੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਏ,
ਪਤਾ ਹੈ ਮੈਨੂੰ ਕਿ ਕਦੇ ਬੁਝ ਕੇ, ਮੁੱਕ ਕੇ ਵਕ਼ਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠ ਆ ਜਾਏਗੀ ਇਹ,
ਪਰ ਸਿਗਰੇਟ ਵਾਂਗੂੰ ਹੀ ਏਹਦਾ ਵੀ ਆਪਣਾ ਇੱਕ ਨਸ਼ਾ ਹੈ,
ਤੇ ਏਹੋ ਉਮੀਦ, ਏਹੋ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਹੈ ਮੇਰੀ,
ਕਿ ਮੁੱਕਣ ਤਕ ਹਰ ਕਸ਼, ਹਰ ਸਾਹ ਦਾ ਸੁਰੂਰ ਲੈਂਦਾ ਰਹਾਂ,
ਨਸ਼ਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਰਹੇ ਮੈਨੂੰ, ਕਿਓਂਕਿ ਸਿਗਰੇਟ ਵਾਂਗੂੰ ਮੈਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸ਼ੁਰੂ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ |  

ਜਿੰਦਗੀ ਕੀ ਹੈ ਸ਼ੈਰੀ, ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਂਦਾ |

ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ

ਕੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੂ ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |

ਕੁਝ ਅਖਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਰੋ ਵੀ ਲੈਣ, ਕੁਝ ਬੁੱਲ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਬੋਲਣਗੇ,
ਮੇਰੀ ਕੀਤੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਸ਼ਾਇਦ ਓਹ ਸੌਦਾ ਤੋਲਣਗੇ,
ਕੁਝ ਚੰਗਾ ਕਹਿਣਗੇ ਯਾ ਮਾੜਾ ਇਹ ਸੋਚ ਕੇ ਮੈਂ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |
ਕੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੂ ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |

ਕੁਝ ਕਹਿਣਗੇ ਬੰਦਾ ਚੰਗਾ ਸੀ, ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਹੱਸ ਕੇ ਮਿਲਦਾ ਸੀ,
ਅਕ਼ਸਰ ਕੌੜਾ ਬੋਲਦਾ ਸੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਚੰਗੇ ਦਿਲ ਦਾ ਸੀ,
ਦੁਸ਼ਮਨ ਵੀ ਹਾਮੀ ਭਰਣਗੇ, ਸੋਚ ਹੌਕਾ ਭਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |
ਕੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੂ ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |

ਕੁਝ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਣਗੇ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਸਾਡੇ ਕਿਹੜੇ ਕੰਮ ਦਾ ਸੀ,
ਵੈਸੇ ਵੀ ਹਰ ਕੋਈ ਜਾਂਦਾ, ਕੀ ਭਰੋਸਾ ਦਮ ਦਾ ਸੀ,
ਪਰ ਰੱਬ ਸਲਾਮਤ ਰਖੇ ਸਭ ਨੂੰ, ਇਹ ਦੁਆ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |
ਕੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੂ ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |

ਸਾਰੇ ਲੋਕੀ ਤੁਰ ਜਾਂਦੇ, ਮੈਂ ਵੀ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮਰ ਜਾਣਾ ਹੈ,
ਪਰ ਦੁਨਿਆ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੇ ਕੁਝ ਐਸਾ ਕਰ ਜਾਣਾ ਹੈ,
ਸ਼ੈਰੀ ਵਕ਼ਤ ਵਿਦਾ ਦੇ ਹੁਣ, ਸਲਾਮ ਕਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |
ਕੀ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰੂ ਜੇ ਕਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ |

Now That You are Rich - Durjoy Dutta fumbles again

The second book in Deb-Avantika Trilogy has little to do with either Deb or Avantika. To know more about first book and these two you can read my review here.

Story revolves around four people from different walks of life who come together at a Finance firm and become friends. Story then carries on to their friendship, break-up and eventually there becoming friends again. There is loads of romantic angles to the story and hint of lust too.

The book suffers the same flaw as the first one and more. Story is narrated by Deb and frankly, narrative is pretty flat. There are loads and loads of grammatical mistakes. Sentences don't make any sense at times.  For example," The jet had was slowing down", "There would a few more in his garage" & "are you will give buy him that too?". Seemingly no one pointed it out for the first book and hence the problem was never corrected. Uenlike the first book, there are no witty one liners that can make you smile. I finished the book because I had to. Not because book was good or something but because it is against my principles to leave any book unread midway.

If you are turned off by bad language, grammar, lousy narrative and flat story, I suggest you keep your hands off the book.

ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦਾ ਸਲਾਮ

ਨਵੇਂ ਆਏ ਸਾਲ ਦਾ ਸਲਾਮ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ |

ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਤੇ ਖੇੜੇ ਸਦਾ ਵੇਹੜੇ ਰਹਿਣ ਵੱਸਦੇ,
ਰੰਗਲੇ ਜਿਹੇ ਮੁਖੜੇ ਸਦਾ ਰਹਿਣ ਹੱਸਦੇ,
ਰਹੇ ਸਦਾ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਮੁਸਕਾਨ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ,
ਨਵੇਂ ਆਏ ਸਾਲ ਦਾ ਸਲਾਮ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ |

ਜਿਹੜੇ ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਦਾ ਰਹੇ ਨੇ,
ਚੰਗੇ ਮਾੜੇ ਵੇਲੇ ਜਿੰਨਾ ਰਲ ਮਿਲ ਸਹੇ ਨੇ,
ਓਹਨਾ ਨਾਮ ਸ਼ੈਰੀ ਦਾ ਕਲਾਮ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ,
ਨਵੇਂ ਆਏ ਸਾਲ ਦਾ ਸਲਾਮ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤੋ |